22 marca 2023r. na inauguracji sezonu motoryzacyjnego 2023 u Karoliny Pilarczyk, uczniowie naszej szkoły zostali zaproszeni do TEAM ORGANIZATORA tego wydarzenia. Mieli okazję zobaczyć świat motoryzacji od strony motosportu, poznać znanych sportowców motoryzacyjnych, sławnych dziennikarzy motoryzacyjnych, zespoły mechaników którzy przyczyniają się do zwycięstw kierowcy, poczuć atmosferę pasjonatów a także profesjonalistów motoryzacyjnych.

8 marca uczeń klasy 4 GPM Maciej Pachniewski reprezentował naszą szkołę w międzyszkolnym konkursie recytatorskim literatury polskiej w językach obcych „Odpowiednie dać obce słowo”. Konkurs był organizowany w XXI LO im. Hugona Kołłątaja. Maciej recytował wiersz Czesława Miłosza „Przedmieście” w języku niemieckim.

Utwór Czesława Miłosza „Przedmieście” powstał  podczas II Wojny Światowej. Mężczyźni zbierają się latem  na przedmieściach dużego miasta, prawdopodobnie Warszawy. Spędzają czas na rozrywkach, grają w karty i nie stronią od alkoholu. Wiersz ukazuje ich codzienne życie podczas okupacji. Mężczyźni tylko z pozoru spędzają beztrosko wolny czas. Wokół otacza ich wojna, mają miejsce dramatyczne wydarzenia. Nie wiadomo jak długo uda im się bezpiecznie ukrywać poza miastem.
W oddali widać cień komina, który kojarzy się z obozami koncentracyjnymi. Gorący piasek tworzy atmosferę niepokoju i niepewności. Trawa jest rzadka, co ukazuje zniszczenie świata. Na gorącej ziemi, rośliny przestają rosnąć. Mężczyźni czekają, aż wszystko się skończy.
Podmiot liryczny nawiązuje do Holocaustu. Żydzi są zamykani w gettach i wywożeni wagonami do obozów na pewną śmierć. Słychać płacze i skargi ofiar, które zgromadzeni zamierzają zagłuszyć muzyką.
Podmiot liryczny zachęca jednego ze swoich towarzyszy, aby sięgnął po mandolinę i zagrał piękną piosenkę. Mężczyźni znajdują się na jałowym polu. Nic już na nim nie wyrośnie, nie ma żadnej przyszłości. Minęły już czasy, gdy co roku zbierano plony, a ludzie żyli według odwiecznego cyklu przyrody. Teraz zostało im tylko jałowe pole i alkohol, pozwalający uciec od rzeczywistości.

Uczniowie klasy  1 TOY1  mieli zaszczyt zobaczyć monodram Andrzeja Seweryna „ Szekspir Forever!” 
Dyrektor Teatru Polskiego podczas dwugodzinnej lekcji rozmawiał z uczniami o sztuce oraz życiu. W interaktywnym dialogu z publicznością opowiadał o świecie Szekspira oraz wcielał się w różnorodne role: Henryka V, Hamleta, Falstaffa, Ryszarda III, ale też Lady Makbet czy Julii.
Mistrz przeprowadził młodzież przez najważniejsze szekspirowskie tematy: zazdrość i zdradę, pragnienie władzy, miłość, samotność i szaleństwo zmysłów. 
Spotkanie z Andrzejem Sewerynem było niesamowitym popisem kunsztu aktorskiego, które z pewnością na długo zapadnie w pamięci młodych ludzi.

W dniu 10 marca mieliśmy przyjemność gościć w naszej szkole przedstawicieli firmy PORSCHE INTER AUTO POLSKA. Spotkanie przygotowali i prowadzili:

Monika Kołacz – Dyrektor ds. personalnych

Paulina Cyprys – Specjalista ds. rekrutacji i employer brandingu

Sylwia Steciuk – Specjalista ds. HR

Marcin Olszański – Kierownik serwisów Porsche Okęcie

Goście przedstawili bardzo interesującą ofertę stażu zawodowego dla absolwentów naszej szkoły. Szczegóły na plakatach i ulotkach.

Zdecydowanych, zainteresowanych i tych jeszcze wahających się, zachęcam do bezpośredniego kontaktu na kariera.porscheinterauto.pl

W sobotni wieczór marcowy, po upływie prawie 6 lat, reprezentacja naszej Kulturalnej Szkoły na Mazowszu po raz drugi wybrała się do Teatru Polskiego, aby obejrzeć dramat S. Wyspiańskiego pt. „Wesele”. Tylko trzy osoby spośród tej grupy miały okazję do konfrontacji swoich aktualnych wrażeń z tymi z roku 2017, gdy oglądały ten spektakl po raz pierwszy. Ówczesna wizyta w Teatrze Polskim zainspirowała nas do włączenia się w Narodowe Czytanie Polskiej Literatury. Zaczęliśmy oczywiście od „Wesela”, wprowadziliśmy nasze autorskie rozwiązania, a mianowicie – czytanie dramatu wzbogaciliśmy o elementy inscenizacji. Uczniów i nauczycieli, którzy nie uczestniczyli w tym artystycznym przedsięwzięciu, zachęcamy do obejrzenia kilku zdjęć z Bronowickiej Chaty (przeniesionej do Samochodówki), aby poczuli klimat oberków, słomianych chochołów, narodowego misterium o Polsce w przededniu odzyskania niepodległości, wszak „Polska to Wielka Rzecz”! 

I mimo sukcesów przy czytaniu następnych klasyków naszej literatury („Przedwiośnia”, „Moralności pani Dulskiej”, „Ballad i romansów”) szczególny sentyment do „Wesela” pozostanie na zawsze.

Jakie mamy wrażenia po obejrzeniu spektaklu w minioną sobotę? Jak zwykle mieszane, są skrajnie negatywne i nad wyraz pozytywne. Czy dramat Wyspiańskiego w reżyserii K. Jasińskiego nie poddał się niszczycielskiemu działaniu czasu? Myślę (i takie są opinie większości uczniów, którzy po przeczytaniu „Wesela” zobaczyli jego teatralną wersję), że zachował swoje walory sprzed tych kilku lat. Niezmiennie za kontrowersyjne uznać można, np. włączenie elementów disco polo do dramatu z przełomu wieków („Biały miś dla dziewczyny…”), ale – biorąc pod uwagę ciągle rosnącą liczbę wielbicieli Zenka Martyniuka wśród naszych uczniów – był to wabik skracający dystans między zwolennikami „Bolera” Ravela a fanami „Oczu zielonych”, nobilitowanych występem mistrza (?) w Filharmonii Narodowej. Chocholego tańca nie było tak jak 6 lat temu, tylko Jasiek Drużba pożegnał nas w finale dramatycznym pląsem, konwulsyjno-elektronicznym, z udziałem efektów specjalnych.

Już w środę 22.03.2023 nasi uczniowie wezmą udział w inauguracji sezonu 2023

https://www.karolinapilarczyk.pl/

Szanowni Rodzice, w środę 22 marca 2023r. odbędą się zebrania z wychowawcami klas wg poniższego harmonogramu.

 

HARMONOGRAM ZEBRAŃ Z RODZICAMI

Godzina 17:00 – zebrania klas Technikum wg poniższego harmonogramu:

1BMW1 - sala 215

1BMW2 - sala 116

1BMW3 - sala 213

1PIM - sala 207

1PW - sala 21

1YPC - sala 28w

1TOY1 - sala 22

1TOY2 - sala 209

2BMW1 - sala 14

2BMW2 - sala 36w

2MAN - sala 118

2PC - sala 39w

2PIM - sala 105

2TOY - sala 106

3PB1 - sala 206

3PB2 - sala 205

3PMAN - sala 30w

3PPM - sala 202

3PTY - sala 201

3PYAM - sala 36

4GB1 - sala 33w

4GB2 - sala 2w

4GMAN - sala 210

4GPIM - sala 212

4GTY - sala 34w

4GYAM - sala 216

4PB1 - sala 117

4PB2 - sala 1w

4PMAN - sala 204

4PTY - sala 101

 

Godzina 18:00 – zebrania  pozostałych klas Technikum oraz klas branżowych wg poniższego harmonogramu:

1a - sala 14

1b - sala 105

1c - sala 201

2bm - sala 21

3bm1 - sala 34w

3bm2 - sala 116

1MAN - sala 215

4PPM - sala 216

17 marca (piątek) od godziny 8.45 odbędzie się w Zespole Szkół Fototechnicznych akcja KOMÓRKOMANIA Fundacji DKMS polegająca na rejestracji potencjalnych dawców szpiku.

Pomóż walczyć z nowotworem krwi. Zarejestruj się jako dawca szpiku. Jeśli masz skończone  18 lat i dobry stan zdrowia weź udział w akcji szkolnego wolontariatu ZS Fototechnicznych. Pamiętaj o zabraniu ze sobą dowodu tożsamości wraz numerem PESEL.

Pełnoletni uczniowie chcący wziąć udział w akcji proszeni są o zgłoszenie się do pana wicedyrektora Tomasza Jadackiego (pokój 109). 

Zbliżamy się do końca naszej edukacji w technikum.  Pomiędzy zmaganiami w przygotowaniach do matury, a planami dotyczącymi  naszej przyszłości w motoryzacji postanowiliśmy oderwać się od naukowego maratonu i pokazać szlify dziennikarskie. Do rozmowy  o  motoryzacji,  przyszłości naszej i naszej szkoły zaprosiliśmy Kierownika Szkolenia Praktycznego Pana Profesora Marka Rechnio. „Prowadzimy poszukiwania kolejnych patronów, prowadzimy  rozmowy z Teslą, planujemy również przywrócić klasę Mercedesa”  - takimi słowami podczas naszej rozmowy zaskoczył nas nasz rozmówca.
Mateusz Michalik: Czy Pana zdaniem w dzisiejszych czasach należy zdobyć ogromną wiedzę i umiejętności, by zostać dobrym mechanikiem samochodowym. Czy ukończenie naszej szkoły jest wystarczające do pracy w tym zawodzie?
Marek Rechnio: Odpowiedź jest jednoznaczna, dla chcącego nic trudnego. Zaangażowanie w ukończenie naszej szkoły daje bardzo mocną podstawę, aby stać się tym mechanikiem w przyszłości. Umówmy się, że po ukończeniu naszej szkoły jesteśmy absolwentami, którzy mają ugruntowany szkielet do rozwijania swoich kwalifikacji.
Jakub Haligowski: Czy zgodzi się Pan ze stwierdzeniem, że ta branża z racji nieustannego rozwoju wymaga stałego dokształcania się?
M.R.: Oczywiście, jak najbardziej. Sama branża jest szalenie szeroka, mechanik, doradca serwisowy, wszelkiego rodzaju handlowcy. Mechanik towarzyszy pojazdowi od jego początku, od koncepcji po utylizację. Każda forma jest inna, lecz niejako opiera się na motoryzacji. Każda wiedza z zakresu motoryzacji jest jak najbardziej potrzebna, rozwój, mnogość, spójrzcie na Was. Kiedy przyszliście do szkoły, samochodem był samochód typowy z typowym silnikiem o spalaniu wewnętrznym. Na początku opowieści o samochodach elektrycznych one wydawały się czymś rodem  z filmu science fiction. Minęło kilka lat i- ile tych samochodów z zielonymi tablicami jeździ po Warszawie? Kiedy kończymy naszą szkołę, jesteśmy szczęśliwi z uzyskanych kwalifikacji zawodowych i nagle dowiadujemy się o tym,  jak wiele czeka na nas, ile doszkalania czeka na nas.
M. M.: Czy program nauczania w naszej szkole w sferze przedmiotów zawodowych nadąża za nowinkami w dziedzinie motoryzacji?
M. R.: Może nie program, ale treści. Oczywiście, że nie jest w stanie nadążyć,  na co się składa wiele czynników. Jednym z nich będzie tempo rozwoju. Progres, jaki następuje w dziedzinie motoryzacji, jest ogromny. Drugą rzeczą jest dysonans pomiędzy oczekiwaniami koncernów samochodowych, które chcą dobrze zaprawionego mechanika, a niechęcią, bądź prawnymi niemożliwościami dzielenia się nowinkami. Jest to duży problem, bo to konkurencja, elementy patentowe… to my staramy się wyjść jako szkoła naprzeciw takim oczekiwaniom poprzez właśnie umożliwienie kontaktu młodym ludziom ze współczesną technologią w warunkach naturalnej pracy. Jeżeli pracodawca widzi w Was potencjał, chętnej dzieli się tymi informacjami. Stąd właśnie szkolenia branżowe, szkolenia grupy MAN’a czy BMW. Są to szkolenia dedykowane właśnie dla tych grup, nie są dla wszystkich. Istotny jest fakt, że pozwalają nam nauczycielom na wykorzystanie niektórych elementów na potrzeby dydaktyczne,  oczywiście. Jest to jakieś wyjście z tego impasu. Kiedy jeżdżę po serwisach szukając nowych alternatyw i widzę tam twarze uczniów, daje mi to ogromną satysfakcję.
J. H.: W jaki sposób Pan trafił do tego zawodu?
M. R.: U mnie była to złożona sprawa. Trafiłem do tej szkoły świadomie, mój ojciec widział mnie jako krawca. Dla mnie jako dzieciaka nie przeszkadzało mi bycie krawcem. Natomiast cała ta intryga skończyła się w momencie,  kiedy u kuzyna szyto mi garnitur na komunię. Zobaczyłem maszynę do szycia. Gdy zacząłem ją oglądać, jak jest skonstruowana, jaka jest zasada jej działania, poczułem, że to jest to,  co mnie interesuje. Zostało tak do dnia dzisiejszego. 
W moim wyborze dużą rolę  odegrali moi rodzice. Mój ojciec jako absolutny amator motoryzacji, czuł do niej pociąg. Zaznaczam, że za czasów mojej młodości była to inna era samochodów, może nie era dinozaurów, ale o zalążkach motoryzacji. Były to pojazdy, dla których wyjazd z garażu -  a już taki pod 100 km - był nazywany trasą. Robiło się wtedy cały przegląd samochodu i zabierało się ze sobą, można powiedzieć, drugi samochód w częściach w bagażniku. Zawsze była to loteria,  czy się dojedzie. Dodam, że prawdopodobieństwo było niewielkie, czy się dojedzie. Siłą rzeczy, kiedy naprawiałem samochód z ojcem i podawałem mu tylko klucze, czułem już tę mechanikę. Zacząłem prowadzić samochód w wieku 5 lat, pamiętam do dziś jak ojciec kładł masę poduszek na siedzenie, bym jakoś mógł prowadzić. Zaznaczam, że było to wtedy skrajnie nieodpowiedzialne. Aczkolwiek ta motoryzacja została zaszczepiona we mnie od najmłodszych lat. 
Kiedy pojawiły się wolne soboty, były świętem facetów, którzy grzebali przy swoich samochodach. To były zupełnie inne samochody niż dzisiaj, znacznie prostsze. Pamiętam jako dzieciak Rajd Świętokrzyski i startującą w nim naszą Syrenę 102, która zajęła miejsce honorowe. Do dnia dzisiejszego mamy taką pamiątkę rodzinną… szerokie blaszki zakładane na pióra wycieraczek. Gdy udało mi się dostać do naszej szkoły,  ojciec mi powiedział: Marek, chodzisz do samochodówki, trzeba komuś zapłon ustawić. No to co, Marek, pomóż, przejedziemy się. Tak to narastało.
M. M.: Czy może Pan podać swój ulubiony samochód?
M. R.: Czerwony, a może teraz czarny… A tak na poważnie, każdy jest fajny. W sferze marzeń mam na uwadze samochód terenowy, ale każdy mi się podoba na swój sposób.
J. H.: Czy jest coś, co planuje Pan usprawnić w działaniu naszej szkoły w najbliższym czasie?
M. R.: Oczywiście, że chciałbym usprawnić kilka działań. Nie zawsze to zależy od nas, ale podejmujemy to wyzwanie, by nasza szkoła była ciekawa dla kandydatów. Chcemy wychodzić naprzeciw zapotrzebowaniu w branży. Chcemy Was przygotować do tego szerokiego rynku pracy, byście sprostali tym wymaganiom. Prowadzimy poszukiwania kolejnych patronów,  z takich ciekawszych rozmów,  jakie prowadzimy, są rozmowy z Teslą, planujemy również przywrócić klasę Mercedesa. Otwieramy się na nowe możliwości, chcemy wprowadzić rodzaj praktyki specjalizującej, żeby dać jak najwięcej zajęć praktycznych. Próbujemy wprowadzić płatne staże, czy rodzaj stypendiów, staramy się, by je realizować.
M. M.: Jak Pan sądzi, w stronę napędów o jakim zasilaniu podążać będzie motoryzacja?
M. R.: Jest to trudne pytanie, rzeczą niewątpliwą jest to, że bańka konsorcjum naftowego pękła. Co było do bardzo niedawna niemożliwe,  pękło. Natomiast istotna jest kwestia tego, czym w tej chwili zachłysnął się rynek. Mowa tutaj o elektromobilności. Wymaga on jednak istotnych poprawek, nie tylko patrząc na samochody osobowe. Spójrzmy na transport. Owszem, elektromobilność na potrzeby miasta w autobusach, śmieciarkach, jak najbardziej. Jednak potrzeba dużo zmian w infrastrukturze i dobrej technologii pozyskiwania tej energii. Jednak według mnie rozwiązanie wodorowe jest dosyć dobrym pomysłem, wodór został już okiełznany w jakimś małym stopniu. Myślę, że w tym kierunku naukowcy nie powiedzieli ostatniego słowa.
J. H.: Co chciałby Pan powiedzieć młodym mechanikom i absolwentom naszej szkoły rozpoczynającym dopiero swoją przygodę?
M. R.:  Przede wszystkim chciałbym pogratulować trafnego wyboru. Mam nadzieję, że były to wybory dokonywane świadomie. Myślę, że dobrym przekazem byłaby dalsza nauka, dalszy samorozwój, by nie bali się wyzwań i coraz wyżej stawiali sobie poprzeczkę. Korzystanie z życia okołomotoryzacyjnego, utrzymanie klasowych kontaktów też jest ważne, bo to daje kolejne kontakty, będzie to owocowało w przyszłości.
M. M., J. H. : Dziękujemy za rozmowę.
Wywiad przeprowadzili Mateusz Michalik i Jakub Haligowski,  klasa 4 G YAMAHA, wsparcie w opracowaniu Agnieszka Olszewska